میکروتیوب

میکروتیوپ

انواع میکروتیوب ها:

• تقسیم بندی لوله های سانترفیوژ معمولا به صورت زیر است:

1. رنگ
2. اندازه
3. قابلیت استریلیزاسیون
4.  شکل درب
5. شکل بدنه

• رایج ترین نوع طبقه بندی آن، بر اساس حجم قابل گنجایش آن هاست. میکروتیوب های 0.1 و 0.2 میلی لیتری دیواره های نازک و شفافی دارند. برای نگه داری حجم های بسیار اندک مانند نمونه های DNA و RNA استفاده می شوند.
• برای استخراج نمونه و یا نگه داری مقادیر خاص بیولوژیک، میکروتیوب های 0.5، 1.5 و 2 میلی لیتری کاربرد دارد. برای جلوگیری از باز شدن درب لوله سانترفیوژ، قفل ایمنی بر روی شان تعبیه شده است. که مانع از خروج نمونه هنگام سانتریفیوژ کردن میشود. یا مانع سقوط از میزکار می شود.
•  با حجم های بالاتر از 5 میلی لیتر اغلب برای دستگاه های سانتریفیوژ استفاده می شود.
• در دو نوع استریل و غیر استریل در دسترس اند. میکروتیوپ استریل معمولا نمونه هایی مانند DNA که حساسیت بالایی دارند استفاده میشود. چون وجود هرگونه آلودگی نتایج PCR را تحت تاثیر قرار می دهد. عمدتا میکروتیوب های با حجم بسیار کم به صورت استریل در دسترس اند. در موارد خاصی میکروتیوب با حجم بالا و استریلیزه کاربرد پیدا می کند.
• یکی دیگر از انواع دسته بندی ها، طبقه بندی بر اساس رنگ آن هاست. اغلب از جنس پلی پروپیلن شفاف اند. اما در مواردی که ترکیب حساس به نور باشد، نیاز به میکروتیوب رنگی وجود دارد. میکروتیوب ها در رنگ های آبی، زرد، بنفش، سبز و قهوه ای تیره تولید می شوند.
• از نظر ظاهر و اندازه، این نوع محصولات دارای شکل استاندارد هستند . کلیه میکروتیوب ها در حجم زیر2 میلی لیتر، بدنه استوانه ای و انتهای مخروطی شکل دارند. با افزایش حجم گنجایش، میکروتیوب ها با انتهای محدب تولید می شوند.
• در هنگام انتخاب نوع این محصول باید به نوع نمونه و آزمایش موردنظر توجه کرد. همچنین به مواردی همچون قابلیت اتوکلاو، مدرج بودن، تحمل بالای نیروی گریز از مرکز در سانتریفیوژ، قابلیت باز و بسته شدن مکرر و انتقال حرارت از دیواره های میکروتیوب باید دقت کرد.