کیت CEA پادتن علم

نقد و بررسی

کیت CEA 

CEA یا آنتی ژن کارسینوامبریونیک، گلیکوپروتئین توموری با منشاء جنینی در سال 1965 توسط گلد و فریمن کشف شد. 45% تا 55% آن را کربوهیـــدرات تشکیل میدهد. 
CEA با مولکول های دیگر از جمله (Non-specific Cross-reacting Antigen (NCA شباهت ساختمانی زیادی داشته و همه از اعضای خانواده CEA ها به شمار می آیند. همچنین این آنتی ژن به دلیل تشابه ساختمانی با زنجیره سنگین IgG ، جزئی از خانواده ایمونوگلبولین ها نیز محسوب می شود.

CEA در طول دوران جنینی توسط سلولهای اپی تلیوم اندومتر و پس از تولد عمدتاً در سلول های سرطانی با منشاء لوله گوارشی تولید می شود. در سرطان های غیر منشاء گوارشی از جمله سرطان ریه، معده، سینه، پانکراس، تخمدان و رحم نیز غلظت های بالای CEA دیده می شود.

علاوه بر سرطان های مذکور، در مواردی از قبیل سیروز کبدی، انفیزم ریوی، پولیپ مقعد، بیماری های خوش خیم سینه و کولیت زخمی هم میزان CEA در خون افزایش می یابد. غلظت CEA در سرم افرادی که مقادیر زیادی سیگار می کشند نیز بالاتر از میزان آن در سرم افراد غیرسیگاری است.

در سرطان کولون و سرطان های دیگری که با افزایش میزان CEA همراه هستند، سطح این آنتی ژن در خون شاخص خوبی برای بررسی نحوه درمان و تغییر وضعیت بالینی بیماران می باشد. به عنوان مثال، افزایش سطح CEA پس از عمل جراحی، نشانگر عدم برداشت کامل غده یا متاستاتیک شدن آن است. اندازه گیری میزان CEA به تنهایی جهت تشخیص این نوع سرطان ها کافی نبوده و بهتر است بهمراه سایر روش های تشخیص بکار برده شود.