آزمایش تروپونین جهت تشخیص حمله قلبی یا آسیب عضله قلب یا در صورتیکه آنژین قفسه صدری در حال وخیم تر شدن باشد ،درخواست می گردد.

تروپونین ها خانواده ای از پروتئین ها هستند که در فیبریل های ماهیچه ای از جمله عضلات اسکلتی بدن و همچنین عضله قلب وجود داشته و موجب انقباض عضلات می گردند.

باآزمایش تروپونین که در آزمایشگاههای تشخیص طبی انجام میشود، سطح تروپونین های اختصاصی قلب درجریان  خون  تعیین می گردد.

سه تیپ تروپونین وجود دارد: تروپونین C ،تروپونین T و تروپونین I .

تروپونین C  شروع کننده است ، این تروپونین با اتصال به کلسیم و حرکت تروپونین I، سبب شده که این دو پروتئین که فیبریل های عضلانی را پر کرده اند ،باهم ارتباط برقرار کرده و متصل شوند،سرانجام تروپونین T بصورت یک لنگر، کمپلکس تروپونین را به میوزین رشته های عضلانی متصل  نموده، موجب انقباض فیبریل های عضلانی و انقباض عضله می گردد.

تفاوتی بین تروپونین Cعضلات اسکلتی با تروپونین  C عضله قلب وجود ندارد.اما تروپونین های I و T عضلات اسکلتی وعضله قلب باهم متفاوتند.بنابراین اندازه گیری تروپونین های اختصاصی T یا I ،به عنوان مارکر قلبی، می تواند به تشخیص حملات  قلبی  یا  انفارکتوس میو کارد  کمک  نمایند.

درحالت نرمال سطح تروپونین در جریان خون ناچیز یا غیر قابل تشخیص می باشد، اما وقتی که به عضله قلب صدمه ای وارد آمده  باشد ،تروپونین بداخل جریان خون آزاد شده و غلظت آن در خون افزایش می یابدو هرچه آسیب وارده به عضله قلب شدیدتر باشد،غلظت تروپونین خون هم بیشتر خواهد بود.

زمانیکه در یک فرد حمله قلبی اتفاق می افتد ،بین 3 تا 4 ساعت پس از این ضایعه قلبی ،سطح تروپونین های I و T اختصاص قلب در خون افزایش می یابند وممکن است بین 10 تا 14روز بهمین صورت بالا بمانند، سپس کاهش تدریجی یافته و حذف می گردند.در بین مارکرهای قلبی تروپونین بیشترین پایداری را دارد ،در شرایطی که مارکر میوگلوبین پس از 24 ساعت و مارکر CK-MB پس از 36 ساعت از جریان خون حذف می گردند.

کاست تشخیص تروپونین اسمارت فست جاوی آنتی بادی ضد cTnI نشان شده با نانوپارتیکل طلا و آنتی بادی کوت شده بر روی نیتروسلولز می باشد و به شکل سریع قادر به تشحیص حمله قلبی می باشد.