بروسلوز یک بیماری زئونوتیک ناشی از باکتری‌های جنس بروسلا، یکی از شایع‌ترین عفونت‌های باکتریایی در مناطق بومی جهان است که می‌تواند به شکل حاد، تحت‌حاد یا مزمن ظاهر شود. تشخیص دقیق این بیماری به دلیل علائم غیراختصاصی مانند تب، خستگی و درد مفاصل چالش‌برانگیز است و اغلب به روش‌های سرولوژیک وابسته است. تست‌های سرولوژی مانند تست آگلوتیناسیون استاندارد (SAT) و تست رایت برای شناسایی آنتی‌بادی‌های ضد بروسلا استفاده می‌شوند، اما تفکیک آنتی‌بادی‌های IgM مرتبط با عفونت حاد و IgG (مرتبط با عفونت مزمن یا بهبود، برای تعیین مرحله بیماری و تصمیم‌گیری درمانی حیاتی است. تست 2-مرکاپتواتانول یا 2ME به‌عنوان یک ابزار مکمل، با کاهش پیوندهای دی‌سولفیدی IgM، امکان شناسایی آنتی‌بادی‌های IgG را فراهم می‌کند و دقت تشخیص را بهبود می‌بخشد.
پارس پیوند، مشاور شما در تامین مواد مصرفی آزمایشگاه
برای خرید انواع کیت های تشخیصی با مشاوران ما در تماس باشید.
راه های تماس با ما:
- شماره تلفن شرکت:021-40660490-5
- داخلی: 1053، 1055، 1056، 1058
- شماره های واتساپ: 09101701080, 09103146893, 09103147287, 09036641890
دایرکت اینستاگرام: @parspeyvand
بروسلوز و چالش‌های تشخیص
بروسلوز یا تب مالت توسط گونه‌های مختلف بروسلا ایجاد می‌شود. این باکتری‌ها از طریق تماس با حیوانات آلوده، مصرف محصولات لبنی غیرپاستوریزه یا استنشاق آئروسل‌های آلوده به انسان منتقل می‌شوند. علائم بالینی بروسلوز شامل تب متناوب، تعریق شبانه، ضعف عمومی، آرترالژی و هپاتواسپلنومگالی است، اما این علائم با بیماری‌های دیگر مانند تب تیفوئید، سل یا مالاریا همپوشانی دارند. به همین دلیل، تشخیص بالینی به‌تنهایی کافی نیست و آزمایش‌های سرولوژی نقش کلیدی در تأیید بیماری ایفا می‌کنند. با این حال این تست‌ها نمی‌توانند به‌تنهایی بین عفونت حاد، مزمن یا بهبود تمایز قائل شوند، که اینجاست که تست 2ME اهمیت پیدا می‌کند.
مکانیسم عملکرد تست 2ME
تست 2ME یک روش سرولوژیک مکمل است که برای تفکیک آنتی‌بادی‌های IgM و IgG در سرم بیماران مشکوک به بروسلوز استفاده می‌شود. آنتی‌بادی‌های IgM به دلیل ساختار پنتامری و پیوندهای دی‌سولفیدی، در حضور 2-مرکاپتواتانول (یک عامل احیاکننده) تجزیه می‌شوند، در حالی که آنتی‌بادی‌های IgG به دلیل ساختار مونومری تحت تأثیر این ماده باقی می‌مانند. فرآیند تست به این صورت است:
- سرم بیمار با 2ME مخلوط شده و برای مدت مشخصی (معمولاً ۱ ساعت) در دمای اتاق انکوبه می‌شود. این فرآیند پیوندهای دی‌سولفیدی IgM را شکسته و فعالیت آگلوتیناسیون آن را غیرفعال می‌کند.
- سپس تست آگلوتیناسیون مشابه تست رایت لوله‌ای انجام می‌شود و هرگونه واکنش مثبت به آنتی‌بادی‌های IgG نسبت داده می‌شود.
نتایج تست 2ME معمولاً به‌صورت تیتر گزارش می‌شوند (مانند 40/1 یا 80/1). تیتر مثبت IgG پس از غیرفعال شدن IgM نشان‌دهنده عفونت مزمن، مواجهه قبلی یا بهبود است، در حالی که حضور IgM در تست رایت بدون 2ME عفونت حاد را پیشنهاد می‌دهد.
اهمیت تفکیک IgM و IgG در بروسلوز
آنتی‌بادی‌های IgM و IgG نقش‌های متفاوتی در پاسخ ایمنی به بروسلوز دارند:
آنتی بادیIgM در مراحل اولیه عفونت (معمولاً در چند هفته اول) تولید می‌شود و نشان‌دهنده بیماری حاد است. این آنتی‌بادی‌ها به دلیل اندازه بزرگ و فعالیت آگلوتیناسیون قوی، در تست‌های استاندارد SAT و رایت به‌وضوح شناسایی می‌شوند.
آنتی بادی IgG در مراحل بعدی عفونت ظاهر شده و می‌تواند برای ماه‌ها یا سال‌ها پس از بهبود باقی بماند. حضور IgG به‌تنهایی ممکن است عفونت مزمن، درمان موفق یا مواجهه قبلی را نشان دهد.
بدون تفکیک این آنتی‌بادی‌ها، تفسیر نتایج سرولوژی دشوار است. برای مثال تیتر بالای SAT ممکن است به دلیل IgM (عفونت حاد) یا IgG (عفونت مزمن) باشد، که هر کدام رویکرد درمانی متفاوتی نیاز دارند. تست 2ME با حذف اثر IgM، امکان تمرکز بر IgG را فراهم می‌کند و اطلاعات دقیق‌تری درباره مرحله بیماری ارائه می‌دهد.
مزایای تست 2ME
- افزایش اختصاصیت: تست 2ME با غیرفعال کردن IgM، احتمال نتایج کاذب مثبت ناشی از واکنش‌های متقاطع با سایر باکتری‌ها مانندیرسینیا انتروکولیتیکا یا اشرشیا کلای O157 را کاهش می‌دهد. این امر به‌ویژه در مناطق با شیوع پایین بروسلوز مهم است.
- تمایز مرحله بیماری: شناسایی IgG به پزشکان کمک می‌کند تا بین عفونت حاد (نیازمند درمان فوری) و مزمن (نیازمند پایش طولانی‌مدت) تمایز قائل شوند. این موضوع در جلوگیری از درمان غیرضروری یا ناکافی حیاتی است.
- سادگی و دسترسی: تست 2ME نیازی به تجهیزات پیچیده ندارد و می‌تواند در آزمایشگاه‌های با امکانات متوسط انجام شود، که آن را برای مناطق بومی مناسب می‌کند.
- مکمل سایر تست‌ها: ترکیب 2ME با تست‌های رایت و کومبس رایت اطلاعات جامع‌تری ارائه می‌دهد. برای مثال، تست کومبس می‌تواند آنتی‌بادی‌های غیرآگلوتینه (مانند IgG در مراحل مزمن) را شناسایی کند، در حالی که 2ME مرحله بیماری را مشخص می‌کند.
محدودیت‌های تست 2ME
- حساسیت در مراحل اولیه: در هفته‌های اول عفونت که IgM غالب است، تست 2ME ممکن است منفی باشد، زیرا IgG هنوز به سطح قابل‌تشخیص نرسیده است. این امر می‌تواند به تشخیص نادرست عفونت حاد منجر شود.
- تفسیر پیچیده: نتایج 2ME باید در کنار سایر تست‌ها (مانند SAT و کومبس) و علائم بالینی تفسیر شوند. تیترهای پایین ممکن است به سختی قابل‌ارزیابی باشند.
- عوامل مداخله‌گر: شرایط نگهداری نامناسب سرم یا حضور پروتئین‌های غیراختصاصی ممکن است بر نتایج تأثیر بگذارد.
- نیاز به استانداردسازی: پروتکل‌های 2ME در آزمایشگاه‌های مختلف ممکن است متفاوت باشد، که مقایسه نتایج را دشوار می‌کند.
کاربردهای بالینی و عملی
- تشخیص بروسلوز حاد در مقابل مزمن: تیتر بالای IgG در تست 2ME نشان‌دهنده عفونت مزمن است که ممکن است نیاز به درمان طولانی‌تر یا بررسی عوارض (مانند استئومیلیت یا اندوکاردیت) داشته باشد.
- پایش پاسخ به درمان: کاهش تیتر IgG پس از درمان می‌تواند نشان‌دهنده موفقیت درمانی باشد، در حالی که تیتر پایدار یا افزایش‌یافته ممکن است عود بیماری را نشان دهد.
- مدیریت بیماران در مناطق بومی: در مناطقی که بروسلوز شایع است، تست 2ME به شناسایی موارد فعال و افتراق آن‌ها از مواجهه قبلی کمک می‌کند.
- تشخیص در گروه‌های پرخطر: مانند دامداران، دامپزشکان و کارگران کشتارگاه که در معرض خطر بالای عفونت هستند.
نتیجه‌گیری
تست 2ME یک ابزار ارزشمند در سرولوژی است که با تفکیک آنتی‌بادی‌های IgM و IgG، دقت تشخیص را به‌طور قابل‌توجهی بهبود می‌بخشد. این تست با شناسایی مرحله بیماری (حاد، مزمن یا بهبود)، به پزشکان و کارشناسان آزمایشگاهی کمک می‌کند تا تصمیمات درمانی مناسب‌تری اتخاذ کنند. مزایای آن شامل سادگی، دسترسی و افزایش اختصاصیت است، در حالی که محدودیت‌هایی مانند حساسیت پایین در مراحل اولیه و نیاز به تفسیر ترکیبی دارد. در مناطقی که بروسلوز یک مشکل سلامت عمومی است، 2ME به‌عنوان یک مکمل ضروری برای تست‌های استاندارد مانند رایت و کومبس عمل می‌کند. با پیشرفت‌های آینده در استانداردسازی و ترکیب با فناوری‌های نوین، این تست می‌تواند نقش حتی بزرگ‌تری در مدیریت بروسلوز ایفا کند.
منابع
- Brucellosis: Laboratory Diagnosis and Challenges
- Serological Diagnosis of Brucellosis: Role of 2ME
- Human Brucellosis: Advances in Diagnosis
- 2-Mercaptoethanol Test in Brucellosis Diagnosis
- IgM and IgG in Brucellosis: Diagnostic Utility
- Brucellosis Serology: Advances and Limitations
- Diagnostic Accuracy of 2ME in Brucellosis