رنگ‌های هماتوکسیلین و ائوزین (H&E) از یک قرن پیش مورد استفاده قرار گرفته‌اند و هنوز هم برای شناخت انواع بافت‌ها و تغییرات مورفولوژیکی ضروری هستند. این رنگ ها با انواع فیکساتورها به خوبی کار می‌کند و طیف وسیعی از ویژگی‌های سیتوپلاسمی، هسته‌ای و ماتریکس خارج سلولی را نشان می‌دهد. هماتوکسیلین رنگ آبی مایل به بنفش تیره دارد و اسیدهای نوکلئیک را با واکنش پیچیده و ناشناخته رنگ آمیزی می کند. ائوزین صورتی است و پروتئین ها را به طور غیر اختصاصی لکه دار می کند. در یک بافت معمولی، هسته‌ها به رنگ آبی رنگ می‌شوند، در حالی که سیتوپلاسم و ماتریکس خارج سلولی درجات مختلفی از رنگ صورتی دارند. هسته ها الگوهای متفاوتی از تراکم هتروکروماتین را نشان می دهند که از نظر تشخیصی بسیار مهم هستند. اگر پلی ریبوزوم‌های فراوان وجود داشته باشد، سیتوپلاسم با رنگ آبی مشخص خواهد داشت. دستگاه گلژی را می توان به طور آزمایشی با عدم وجود رنگ در ناحیه ای در کنار هسته شناسایی کرد. بنابراین، رنگ آمیزی اطلاعات ساختاری فراوانی را با پیامدهای عملکردی خاص نشان می دهد. محدودیت رنگ آمیزی هماتوکسیلین این است که با ایمونوفلورسانس ناسازگار است. با این حال، در رنگ آمیزی یک بخش پارافینی از بافتی که در آن ایمونوفلورسانس انجام می شود، کاربرد د ارد. هماتوکسیلین بدون ائوزین، به عنوان یک ضد رنگ برای بسیاری از روش های ایمونوهیستوشیمی یا هیبریداسیون، مفید است.
پارس پیوند، مشاور شما در تامین مواد مصرفی آزمایشگاه
برای خرید محصولات زیر با مشاوران ما در شرکت پارس پیوند تماس باشید.
راه های تماس با ما:
- شماره تلفن شرکت:021-40660490-5
- داخلی: 1053، 1055، 1056، 1058
- شماره های واتساپ: 09101701080, 09103146893, 09103147287, 09036641890
دایرکت اینستاگرام: @parspeyvand
روش رنگ آمیزی H&E روش اصلی رنگ آمیزی در بافت شناسی است تا حدی به این دلیل است که می توان آن را به سرعت انجام داد، گران نیست و بافت ها را به گونه ای رنگ می کند که مقدار قابل توجهی از آناتومی میکروسکوپی آشکار شود، و می تواند برای تشخیص طیف وسیعی از شرایط هیستوپاتولوژیک استفاده شود. نتایج حاصل از رنگ‌آمیزی H&E به ماده شیمیایی مورد استفاده برای تثبیت بافت یا تناقضات جزئی در پروتکل آزمایشگاهی وابسته نیست، و این عوامل به استفاده معمول از آن در بافت‌شناسی کمک می‌کنند.
رنگ‌آمیزی H&E همیشه کنتراست کافی برای تمایز تمام بافت‌ها، ساختارهای سلولی یا توزیع مواد شیمیایی ایجاد نمی‌کند، و در این موارد از رنگ‌ها و روش‌های خاص‌تری استفاده می‌شود.
راه‌های زیادی برای تهیه محلول‌های هماتوکسیلین وجود دارد، علاوه بر این، پروتکل‌های آزمایشگاهی زیادی برای تولید لام‌های رنگ‌آمیزی H&E وجود دارد که برخی از آنها ممکن است مخصوص یک آزمایشگاه باشند. اگرچه هیچ روش استانداردی وجود ندارد، اما همان طور که گفته شد هسته‌های سلولی آبی رنگ می‌شوند و سیتوپلاسم و ماتریکس خارج سلولی به رنگ صورتی رنگ‌آمیزی می‌شوند.
بافت‌ها پس از جمع‌آوری و تثبیت، معمولاً آب‌گیری می‌شوند و در موم پارافین ذوب شده قرار می‌گیرند، بلوک حاصل روی میکروتوم نصب می‌شود و به برش‌های نازک بریده می‌شود. برش‌ها به لام‌های میکروسکوپی چسبانده می‌شوند که در این مرحله موم با یک حلال برداشته می‌شود و برش‌های بافت متصل به لام دوباره آب می‌شوند و برای رنگ‌آمیزی آماده می‌شوند. رنگ آمیزی H&E پرکاربردترین رنگ در جراحی Mohs است که در آن بافت ها به طور معمول منجمد می شوند، بر روی یک کرایوستات (میکروتومی که بافت یخ زده را برش می دهد)، در الکل ثابت می شوند و سپس رنگ می شوند.
روش رنگ‌آمیزی H&E شامل استفاده از هماتوکسیلین مخلوط با نمک فلزی یا ماده خشک است که اغلب با شستشو در محلول اسید ضعیف برای حذف رنگ اضافی (تمایز) انجام می شود، سپس نمونه در آب قلیایی ملایم قرار داده می‌شود. در نهایت پس از هماتوکسیلین، بافت با ائوزین رنگ آمیزی می شود.
نتایج رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین چیست؟
هماتوکسیلین هسته سلول ها را همراه با چند بافت دیگر مانند گرانول های کراتوهیالین و مواد کلسیفیه را به رنگ آبی یا بنفش تیره، رنگ می کند. ائوزین، سیتوپلاسم و برخی ساختارهای دیگر از جمله ماتریکس خارج سلولی مانند کلاژن را صورتی رنگ می کند. ساختارهای ائوزینوفیلیک (موادی که توسط ائوزین رنگ‌آمیزی می‌شوند) عموماً از پروتئین‌های درون سلولی یا خارج سلولی تشکیل شده‌اند. اجسام لویی و اجسام مالوری نمونه هایی از ساختارهای ائوزینوفیلیک هستند. بیشتر سیتوپلاسم ائوزینوفیلیک است و صورتی رنگ می شود و گلبول های قرمز خون به شدت قرمز رنگ می شوند.
هماتوکسیلین برای نشان دادن جزئیات هسته ای در سلول ها استفاده می شود. عمق رنگ نه تنها به مقدار DNA در هسته مربوط می شود بلکه به مدت زمانی که نمونه در هماتوکسیلین می گذراند نیز مرتبط است.
هماتوکسیلین از درخت Haematoxylum campechianum استخراج می شود. اکسیداسیون هماتوکسیلین هماتئین تولید می کند که رنگ واقعی مورد استفاده در رنگ آمیزی H&E است. افزودن ماده خشک، توانایی هماتئین را برای اتصال به اجزای آنیونی (با بار منفی) بافت ها بهبود می بخشد.
ائوزین Y رایج ترین شکل ائوزین است و ممکن است هم در آب و هم در الکل استفاده شود. افزودن مقدار کمی اسید استیک نیز باعث تشدید رنگ آمیزی ائوزین می شود. ائوزین با افزودن فلوکسین باعث افزایش قرمزی های مشاهده شده با رنگ آمیزی H&E می شود. بنابراین برای مواردی که می‌خواهند رنگ‌های قرمز پر رنگ‌تری ببینند، فلوکسین ممکن است اضافه شود.
ایجاد تمایز، امکان حذف انتخابی رنگ از بافت ها را به کاربر می دهد. در مورد هماتوکسیلین، اسید هیدروکلریک (برای تمایز سریع) و اسید استیک (برای تمایز آهسته تر و کنترل شده) بیشتر استفاده می شود.
معرف های آبی، برای تغییر هماتوکسیلین از قرمز به رنگ آبی استفاده می شوند. در برخی مکان‌ها، آب لوله‌کشی حاوی مواد معدنی کافی است، به طوری که PH مناسب آب باعث می‌شود که بدون نیاز به یک معرف خاص، امکان آبی شدن را فراهم کند. با این حال، در بیشتر موارد، آزمایشگاه‌ها معمولاً این مرحله را برای اطمینان از بلوینگ مناسب اضافه می‌کنند.
[/fusion_text][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]