نقد و بررسی

آلبومین پروتئین های اسیدی هستند که به وفور در مایعات بدن و بافت پستانداران و در برخی از دانه های گیاهان وجود دارند. این نوع پروتئین وزن مولکولی نسبتا کمی دارند. ۵۵ تا ۶۲ درصد پروتئین موجود در سرم و پلاسما از نوع آلبومین است و فاقد کربوهیدرات هستند.

آلبومین سرم گاوی که با نام های «BSA» یا «Fraction V» نیز شناخته می شود، پروتئینی است که از پلاسمای خون گاوی مشتق شده است. این یک پروتئین کوچک، پایدار، و متوسط غیر واکنشی است، و بنابراین اغلب به عنوان مسدود کننده در ایمونوهیستوشیمی استفاده می شود. BSA همچنین تشکیل دهنده اصلی سرم جنین گاوی (FBS) است و معمولاً به عنوان استاندارد غلظت پروتئین در آزمایش های آزمایشگاهی مورد استفاده قرار می گیرد.

آلبومین سرم گاوی BSA کاربردهای فراوانی دارد و معمولاً در پروتکل های کشت سلولی استفاده می شود. در مواردی که به مکمل پروتئین لازم است و به سایر اجزای سرم نیازی وجود ندارد.

ویژگی های بوین سرم آلبومین چیست؟

آلبومین در کشت سلولی به عنوان یک حامل مولکول کوچک عمل می کند.
بوین سرم آلبومین از زنجیره پلی پپتیدی منفرد که از حدود ۵۸۳ باقیمانده اسید آمینه و بدون کربوهیدرات تشکیل شده به وجود آمده است. در pH 5-7 حاوی ۱۷ پل دی سولفید درون زنجیره ای و ۱ گروه سولفیدریل است.
آلبومین ها در آب محلول هستند، به راحتی متبلور می شوند و حاوی اسیدهای آمینه اسیدی زیادی هستند.
آلبومین سرم گاوی دارای بار منفی است.
آلبومین قادر است مواد مختلف نظیر آب، نمک، ویتامین ها، هورمون ها و اسیدهای چرب را به هم متصل کند و به عنوان حامل آن ها را بین بافت ها و سلول ها حمل کند.
آلبومین سرم گاوی به جهت ظرفیت بالای اتصال، به عنوان وسیله ای برای از بین بردن مواد سمی محیط استفاده شود.
آلبومین به آسانی در آب محلول پذیر است و فقط در محلول های حاوی نمک غلیظ خنثی مانند سولفات آمونیوم حل نشده و رسوب می کند.
بوین سرم آلبومین از ثبات و پایداری بسیار بالایی برخوردار است. با نگهدای محلول آلبومین به صورت منجمد مدت پایداری آن افزایش می یابد.
آلبومین توسط گرما به راحتی منعقد می شود.

آلبومین سرم گاوی دارای کاربردهای بیوشیمیایی زیادی از جمله ELISAs ، ایمونوبلات و ایمونوهیستوشیمی است. از آنجا که BSA یک پروتئین کوچک، پایدار و نسبتاً غیر واکنشی است، اغلب به عنوان مسدود کننده در ایمونوشیمی استفاده می شود. در ایمونوهیستوشیمی، از آنتی بادی برای شناسایی آنتی ژن های سلولی و بخش های بافتی استفاده می شود که اغلب با BSA انکوبه می شود تا محل اتصال غیر اختصاصی را مسدود کنند. اتصال BSA به محل های غیر اختصاصی، احتمال اتصال آنتی بادی ها فقط به آنتی ژن های مورد نظر را افزایش می دهد. مسدودکننده BSA با کاهش نویز پس زمینه، حساسیت را بهبود می بخشد زیرا محل های اتصال، با پروتئین نسبتاً غیر واکنشی پوشانده می شود. در طی این فرآیند، به حداقل رساندن اتصال غیر اختصاصی آنتی بادی ها برای دستیابی به بالاترین نسبت سیگنال به نویز ضروری است. BSA همچنین به عنوان ماده مغذی در سلول و کشت میکروبی استفاده می شود. در هضم به کمک آنزیم های محدود کننده، BSA برای تثبیت برخی آنزیم ها در هنگام هضم DNA و جلوگیری از چسبندگی آنزیم به لوله واکنش و سر پیپت و سایر بخش ها به کار می رود. این پروتئین بر روی آنزیم های دیگر که برای تثبیت به آن نیازی ندارند تأثیر نمی گذارد. همچنین با مقایسه مقدار پروتئین ناشناخته با مقادیر مشخصی از BSA، مورد استفاده قرار می گیرد (سنجش پروتئین بردفورد). BSA به دلیل توانایی در افزایش سیگنال ها در طی سنجش، عدم تأثیر آن در بسیاری از واکنش های بیوشیمیایی و کم هزینه بودن آن، بسیار مورد استفاده است، زیرا مقادیر زیادی از آن را می توان به راحتی از خون گاو، محصول جانبی صنعت گاو داری، تهیه کرد. یکی دیگر از موارد استفاده از BSA این است که می تواند برای جداسازی موقت موادی که مانع فعالیت آنزیم می شوند، استفاده شود. BSA به طور گسترده ای به عنوان الگویی برای سنتز ساختارهای نانو مورد استفاده قرار گرفته است.