معرفی انواع محیط کشت آگار:

پلیت های آگار آماده یکی از محبوب ترین محیط های کشت آماده در آزمایشگاه ها می باشد. در حالی که آگار عمدتاً در آزمایشگاه استفاده می شود، این پلیمر تاریخچه جالبی دارد و در خارج از دنیای علمی نیز بسیار مفید است. اما آگار از کجا می آید و چرا ما این ماده را بر مواد دیگر ترجیح می دهیم؟

“آگار” نام مالایی جلبک دریایی قرمز است که ژله از آن تولید می شود. گفته می شود آگار توسط یک مسافر در سال 1658 کشف شد، او باقیمانده سوپ جلبک دریایی قرمز را دور انداخت و بعداً متوجه شد که یک شبه در هوای سرد زمستان ژلاتینه شده است.

آگار اولین بار در آشپزی مورد استفاده قرار گرفت و برای قرن ها در آشپزی ژاپنی و هندی استفاده می شد. امروزه نیز به طور گسترده ای به عنوان یک جایگزین گیاهی برای ژلاتین، عمدتاً برای غلیظ کردن سوپ ها، سس ها و دسرها استفاده می شود. از آن زمان، ما کاربردهای بسیار دیگری برای چنین ماده همه کاره ای از دندانپزشکی (مواد قالب گیری) تا ایجاد گل رس برای مدل سازی کودکان پیدا کرده ایم. شاید یکی از شگفت‌انگیزترین کاربردهای آگار به دلیل محتوای فیبر بالای آن، هم به‌عنوان سرکوب‌کننده اشتها و خاصیت ملین بودن آن باشد.

آگار اولین بار برای استفاده در محیط آزمایشگاهی در سال 1882 به کار رفت. فانی هسه، همسر والتر هسه، در آزمایشگاه رابرت کخ کار می کرد و آگار را به عنوان جایگزینی برای ژلاتین گوشت پیشنهاد کرد، زیرا او چنین موفقیتی را با استفاده از آن در مرباهای خود داشت. در سال 1887، زمانی که جولیوس ریچارد پتری صفحه شیشه ای کوچک خود را با درب محافظ آن کامل کرد، صفحه آگار مدرنی که ما می شناسیم ایجاد شد.

آگار در حال حاضر به دلیل خواص فیزیکی قابل توجهی که دارد جزء اصلی همه آزمایشگاه ها است. به شکل ژل، می تواند شکل و استحکام خود را تا دمای 65 درجه سانتیگراد حفظ کند و نقطه ذوب بالایی در حدود 85 درجه سانتیگراد دارد.

آگار در شرایطی که در یک محیط قابل اطمینان و نظارت مداوم تهیه و ذخیره شود، به عنوان یک ابزار ضروری برای صنایع دارویی، تهیه غذا، بیوشیمیایی و بسیاری از صنایع دیگر که برای ایمنی و سودآوری به آزمایش‌های زیست محیطی دقیق متکی هستند، به کار می رود.

محیط های کشت باکتریولوژیک را می توان به صورت مایع (آبگوشت)، جامد، یا به صورت نیمه جامد تهیه کرد. محیط های جامد و نیمه جامد حاوی یک عامل جامد کننده مانند آگار یا ژلاتین آگار که یک پلی ساکارید مشتق شده از جلبک دریایی قرمز (Rhodophyceae) است ترجیح داده می شود. آگار یک محیط رشد جامد برای باکتری ها فراهم می کند، که باکتری ها روی آن تکثیر می شوند تا زمانی که توده های متمایز سلولی که ما آنها را کلونی می نامیم تشکیل شوند.

امروزه فرمولاسیون محیط های باکتریولوژیک را می توان به صورت پودر خریداری کرد، به طوری که تنها کاری که تهیه کننده باید انجام دهد اندازه گیری مقدار صحیح، اضافه کردن مقدار مناسب آب و مخلوط کردن است. پس از تهیه فرمول اولیه، محیط در اتوکلاو استریل می شود که تحت فشار بخار تولید می کند و به دمای بالاتر از جوش می رسد. پس از خنک شدن محیط استریل شده، آماده استفاده است.

پارس پیوند، مشاور شما در تامین مواد مصرفی آزمایشگاه

برای خرید انواع محیط کشت با مشاوران ما در شرکت پارس پیوند تماس باشید.

راه های تماس با ما:

• شماره تلفن شرکت:5-40660490-021
• داخلی: 1053، 1055، 1056، 1058
• شماره های واتساپ: 09101701080, 09103146893, 09103147287, 09036641890

دایرکت اینستاگرام: @parspeyvand

رشد باکتری در محیط کشت به چه صورت انجام می شود؟

به جمعیتی از باکتری های رشد یافته در آزمایشگاه، کشت گفته می شود. یک کشت خالص فقط شامل یک نوع واحد است. یک کشت مخلوط حاوی دو یا چند باکتری مختلف است. اگر کشت باکتری برای مدت طولانی در همان محیط باقی بماند، سلول‌ها از مواد مغذی موجود استفاده می‌کنند، متابولیت‌های سمی را دفع می‌کنند و در نهایت کل جمعیت می‌میرند. بنابراین، کشت های باکتریایی باید به طور دوره ای به محیط های جدید منتقل شوند، یا زیر کشت شوند تا رشد جمعیت باکتریایی حفظ شود.

میکروبیولوژیست‌ها از تکنیک‌های زیر برای رشد و نگهداری کشت‌های باکتریایی، از نظر خلوص یا مورفولوژی، یا تعیین تعداد ارگانیسم‌های زنده استفاده می‌کنند. در آزمایشگاه‌های بالینی، کشت باکتری برای به دست آوردن یک کشت خالص از یک عامل عفونی و همچنین برای مطالعاتی که منجر به شناسایی عامل بیماری‌زا می‌شود، استفاده می‌شود. از آنجایی که باکتری ها می توانند تقریباً در همه جا زندگی کنند، مراحل کشت باید به صورت آسپتیک انجام شود تا اطمینان حاصل شود که آلودگی باکتریایی یا قارچی ناخواسته از محیط کشت دور نگه داشته می شود.

انواع محیط کشت آگار کدامند؟

محیط کشت آگار ممکن است، با هدف اجازه دادن به رشد هر ارگانیسم موجود، یا کشت انتخابی، با هدف انتخاب تنها برای رشد زیرمجموعه خاصی از باکتری ها، فرموله شوند. این ممکن است به شکل یک نیاز تغذیه ای باشد، به عنوان مثال ارائه یک ترکیب خاص مانند لاکتوز به عنوان تنها منبع برای انرژی و مواد و در نتیجه انتخاب تنها ارگانیسم هایی که می توانند آن ترکیب را متابولیزه کنند، یا با گنجاندن یک آنتی بیوتیک خاص یا ماده دیگری به منظور انتخاب تنها موجوداتی که به آن ماده مقاوم هستند.

محیط کشت آگار همچنین ممکن است به عنوان محیطهای نشانگر استفاده شوند، جایی که موجودات زنده بر اساس رشد انتخاب نمی شوند، اما ترکیب موجود در آگار توسط یک آنزیم یا ماده مشابه در برخی از کلنی ها تغییر می یابد تا رنگ آنها تغییر کند و آنها را از کلنی های که فاقد آنزیم هستند شناسایی کند.

برخی از انواع صفحات آگار که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:

محیط کشت بلاد آگار (BAP)

حاوی خون پستانداران (معمولاً گوسفند یا اسب)، معمولاً در غلظت 5-10٪. BAP یک محیط غنی شده و متمایز است که برای جداسازی ارگانیسم ها و شناسایی فعالیت همولیتیک استفاده می شود. فعالیت β-همولیتیک، لیز کامل گلبول های قرمز خون را در اطراف کلنی نشان می دهد، در حالی که α-همولیز فقط تا حدی هموگلوبین را لیز می کند و سبز به نظر می رسد. γ-همولیز (یا غیر همولیتیک) اصطلاحی است که به فقدان فعالیت همولیتیک اشاره دارد.

شکلات آگار (CHOC)

نوعی محیط کشت بلاد آگار که در آن سلول های خونی با حرارت دادن سلول ها تا دمای 56 درجه سانتیگراد لیز می شوند. آگار شکلاتی برای رشد باکتری‌های تنفسی سخت‌گیر مانند هموفیلوس آنفولانزا استفاده می‌شود. (در واقع هیچ شکلاتی در بشقاب وجود ندارد، فقط به دلیل رنگ آن نامگذاری شده است.)

تایر مارتین آگار (TM)

محیط کشت شکلات آگار طراحی شده برای جداسازی نایسریا گونوره است.

بایل اسکولین آگار (BEA)

BEA برای جداسازی انتروکوک ها و همچنین استرپتوکوک های گروه D استفاده می شود

آگار با کمبود الکترولیت-سیستئین-لاکتوز (CLED)

آگار CLED برای جداسازی و تمایز باکتری‌های دستگاه ادراری استفاده می‌شود، زیرا از تجمع گونه‌های پروتئوس جلوگیری می‌کند و می‌تواند بین تخمیرکننده‌های لاکتوز و غیر تخمیرکننده‌ها تفاوت قائل شود.

هکتوئن انتریک آگار (HEA)

آگار HE برای جداسازی و بازیابی باکتری های مدفوع متعلق به خانواده انتروباکتریاسه طراحی شده است. HE به ویژه در جداسازی سالمونلا و شیگلا مفید است.

MacConkey آگار (MAC)

یک محیط انتخابی و افتراقی که برای تمایز بین باکتری های گرم منفی و در عین حال مهار رشد باکتری های گرم مثبت استفاده می شود. افزودن نمک های صفراوی و کریستال ویولت به آگار از رشد بیشتر باکتری های گرم مثبت جلوگیری می کند و MacConkey آگار را انتخابی می کند. لاکتوز و قرمز خنثی برای تمایز تخمیرکننده‌های لاکتوز که کلنی‌های صورتی را تشکیل می‌دهند از غیر تخمیرکننده‌های لاکتوز که کلنی‌های شفاف را تشکیل می‌دهند، اضافه می‌شوند.

مانیتول سالت آگار (MSA)

MSA همچنین یک محیط کشت انتخابی است. مانیتول قسمت انتخابی است، نشان دهنده موجوداتی است که مانیتول را تخمیر می کنند. اگر تخمیر مانیتول اتفاق بیفتد، اسید لاکتیک تولید می شود و pH کاهش می یابد و باعث زرد شدن صفحه MSA می شود. بخش نمک برای هالوفیل ها انتخابی است. موجوداتی که نمی توانند نمک زیاد را تحمل کنند قادر به رشد نخواهند بود.

مولر-هینتون آگار (MHA)

MHA حاوی گوشت گاو، نشاسته است که در درجه اول برای آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی استفاده می شود.

آگار مغذی

از نوترینت آگار معمولاً برای رشد ارگانیسم های غیر مستعد و مشاهده تولید رنگدانه استفاده می شود. استفاده از آن در آزمایشگاه های علوم مدارس ایمن است زیرا به طور انتخابی باکتری های بیماری زا را رشد نمی دهد.

اونوز آگار

Önöz agar امکان تشخیص سریع‌تر باکتریولوژیک را فراهم می‌کند، زیرا کلنی‌های سالمونلا و شیگلا را می‌توان به وضوح و با اطمینان از سایر انتروباکتریاسه‌ها متمایز کرد.

فنیل اتیل الکل آگار (PEA)

PEA برای گونه‌های استافیلوکوکوس انتخاب می‌کند در حالی که باسیل‌های گرم منفی (مانند اشریشیا کلی، شیگلا، پروتئوس و غیره) را مهار می‌کند.

تریپتیکاز سویا آگار (TSA)

TSA یک محیط عمومی است که از طریق هضم آنزیمی سویا و کازئین تولید می شود. TSA اغلب محیط پایه سایر انواع صفحه آگار است، یعنی محیط بلاد آگار (BAP) با غنی سازی صفحات TSA با خون ساخته می شوند.

صفحات TSA از رشد بسیاری از باکتری های نیمه سخت، از جمله برخی از گونه های بروسلا، کورینه باکتریوم، لیستریا، نایسریا و ویبریو حمایت می کنند.

زایلوز-لیزین-دئوکسی کولات آگار (XLD)

XLD برای کشت نمونه های مدفوع استفاده می شود و شامل دو شاخص است. این فرمولاسیون برای مهار باکتری های گرم مثبت است، در حالی که رشد باسیل های گرم منفی تشویق می شود. کلنی های تخمیر کننده لاکتوز زرد رنگ به نظر می رسند.

همچنین برای کشت سالمونلاهای احتمالی که ممکن است در یک نمونه غذا وجود داشته باشد استفاده می شود.

سابورو آگار

Sabouraud agar برای کشت قارچ استفاده می شود و pH پایینی دارد که مانع از رشد بیشتر باکتری ها می شود. همچنین حاوی آنتی بیوتیک جنتامایسین برای مهار رشد باکتری های گرم منفی است.

دکستروز آگار سیب زمینی

PDA یک محیط عمومی برای مخمرها و کپک ها است.

[/fusion_text][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]