گونه های زیادی از باکتری بروسلا شناسایی شده اند اما ۴ گونه ی زیر  در انسانها قابلیت بیماری زایی متوسط تا شدید دارند:

۱- بروسلا ملیتنسیس(B. melitensis) قابل انتقال از گوسفند و بز

۲- بروسلا سوئیس (B.suis) قابل انتقال از خوک

۳- بروسلا آبورتوس (B. abortus) قابل انتقال از گاو

۴- بروسلا کنیس (B. canis) قابل انتقال از سگ

بروسلا ملیتنسیس و سوئیس بالاترین بیماری زایی را دارند، در حالیکه آبورتوس و کنیس بیماری زایی متوسطی دارند. عمده موارد تب مالت انسانی در ایران به علت بروسلا ملیتنسیس می باشد.

بیماری بروسلوز، در جمعیت جوانان شیوع بیشتری داشته و همچنین در کودکان کشورهای در حال توسعه به دلیل فقدان پاستوریزاسیون شایع تر است.

باکتری بروسلا به صورت هوازی رشد می کند ولی در بعضی موارد وجود  2CO باعث افزایش رشد آن می شود. بیشتر گونه ها بر روی محیط کشت پپتون رشد کمی دارند ولی با اضافه نمودن سرم به این محیط، رشد باکتری افزایش می یابد. بروسلا کربوهیدرات ها را تخمیر نمی کنند. کاتالاز و اکسیداز مثبت هستند. ولی گونه های اکسیداز منفی هم گزارش شده است.     

پارس پیوند، مشاور شما در تامین مواد مصرفی آزمایشگاه

برای خرید کیت رایت لوله ای، کیت رزبنگال، کیت رایت رپید، کیت  آنتی ژن  2ME و کیت آنتی ژن + بافر روش  2ME در فستیوال فروش پارس پیوند با مشاوران ما در تماس باشید.

راه های تماس با ما:

شماره تلفن شرکت:5-40660490-021

داخلی: 1053، 1055، 1056، 1058

شماره های واتساپ: 09101701080, 09103146893, 09103147287, 09036641890

دایرکت اینستاگرام: @parspeyvand  

بروسلا ها توسط آزمون های زیر به گونه و بیوتیپ های کوچکتر تقسیم می شوند.

• نیاز به 2CO
• تولید H2S
• ممانعت از رشد توسط رنگ های باکتریواستاتیک
• آگلوتیناسیون با سرم های اختصاصی
• لیز شدن توسط باکتریوفاژها

در بیماری بروسلوز یا تب مالت نیز مانند سایر بیماری ها در اواخر هفته اول ویا دوم مرحله حاد ابتدا بتدریج IgM و سپس IgG اختصاصی بر علیه شاخص های آنتی ژنیک باکتری بالا می رود و پس از چند هفته مقدار IgG از IgM نیز بیشتر می شود. در صورتی که درمان مناسب انجام شود تیتر IgG کاهش می یابد ولی تغییری در تیتر IgM ایجاد نمی شود. اگر درمان مناسبی انجام نشود بیماری وارد مرحله مزمن شده و تیتر مثبت سرم به طور مشخص مربوط به آنتی بادی از کلاس IgG می باشد.

البته مثبت شدن آنتی بادی در سرم بیمار از باکتریمی یا بازگشت عفونت جلوگیری نمی کند ودر محدود کردن بیماری نقشی را ایفاء نمی کند.

ایمنی سلولی نقش مهمی را در محدود شدن بیماری و فعالیت ماکروفاژها بر علیه میکروب های درون سلولی بازی می کند.

چنانجه درمان انجام نشود بیماری وارد مرحله تحت مزمن می شود. یعنی میکروب وارد ارگان ها مانند مغز استخوان می شود. در اینحالت معمولا” آنتی بادی از کلاس IgG ناقص و IgA در سرم بیمار تشکیل می گردد.

تشخیص آزمایشگاهی بروسلا بر اساس چه روشهایی انجام می شود؟

تشخیص بیماری بر اساس جدا نمودن باکتری از بیمار و کشت آن در محیط های مخصوص می باشد

ولی بدلیل طولانی بودن زمان کشت و پائین بودن حساسیت آن بیشتر از روشهای تشخیص سرولوژیک در تشخیص استفاده می شود.

1-تست آگلوتیناسیون

در تست های آگلوتیناسیون از سوسپانسیون کشت باکتری که توسط حرارت کشته شده است استفاده می شود. برای قابل رویت شدن واکنش از ذراتی مانند رنگ رزبنگال برای سوار نمودن ذرات میکروبی روی آن استفاده می شود. برای پایداری آنتی ژن و عدم رشد قارچ یا میکروب های موجود در محیط به آن فنل اضافه می نمایند. از این آنتی ژن فنله برای آزمون های رایت وکومبس رایت استفاده می شود.

2-آزمون ثبوت مکمل

بر مبنای مصرف کمپلمان در اثر تشکیل کمپلکس آنتی ژن-آنتی بادی استوار است و کاربرد چندانی در آزمایشگاه ندارد .

3-تست ELISA

حساسیت و ویژگی بسیار بالائی دارد. در این تست پدیده منطقه ای یا آنتی بادی های بلوکان دیده نمی شود. در این روش با استفاده از آنتی بادی های آختصاصی می توان کلاس آنتی بادی موجود در سرم را نیز مشخص نمود.

4-تست جلدی

با تزریق آنتی ژن بروسلا به صورت داخل جلدی انجام می شود. در بیماران یا افراد یا سابقه برخورد با آنتی ژن به صورت سرخی و سفتی در محل تزریق مشاهده می گردد. معمولا” قابل اعتماد نیست و تزریق آنتی ژن خود باعث افزایش تیتر آنتی بادی های سرم می شود.

آزمایش رایت لوله ای چگونه انجام می شود؟

– قبل از مصرف معرف ها و کنترل های داخل کیت را به دمای محیط برسانید.

– به هنگام مصرف آنتی ژن رایت لوله ای، آن را به خوبی تکان دهید تا به صورت هموژن و یکنواخت در آید.

– تعداد 9  لوله آزمایش سرولوژی را در جا لوله ای مناسب قرار داده و در لوله اول 9/0 میلی لیتر سرم فیزیولوژی ریخته و به آن 100 میکرولیتر از سرم بیمار اضافه نمایید.

– در سایر لوله ها مقدار  5/0 میلی لیتر سرم فیزیولوژی بریزید.

– مقدار 5/0 میلی لیتر از لوله اول برداشته و به لوله دوم اضافه کنید پس از مخلوط کردن مقدار 5/0 میلی لیتر از آن را به لوله سوم اضافه کنید و همین کار را تا لوله آخر ادامه دهید و 5/0 میلی لیتر آخر را دور بریزید.

– به تمام لوله ها مقدار 5/0 میلی لیتر آنتی ژن رایت لوله ای اضافه کنید.

– به این صورت تیتر ها به ترتیب 1:20-1:40 و … می باشند.

– از سرم های کنترل منفی و مثبت داخل کیت به عنوان شاهد استفاده نمایید.

– لوله ها را به مدت 24-48 ساعت 37 درجه سانتی گراد انکوبه نمایید.

– در زمان انکوباسیون لازم است دهانه لوله با پارافیلم مسدود شود.

– بعد از آن زیر نور چراغ مطالعه از نظر آگلوتیناسیون بررسی شود.

در ثبت نتایج باید دقت شود که واکنش آگلوتیناسیون با ته نشین باکتری ها که به صورت دکمه در ته لوله می باشد اشتباه نشود.

تیتر های پائین 20/1 و 40/1 نباید کم اهمیت تلقی شوند و اگر با تظاهرات بالینی از قبیل درد استخوانی و مفصلی، تب و درد عضلانی و کمر درد و … همراه باشند تکرار آزمایش پس از دو هفته توصیه می گردد. لذا تشخیص قطعی نوع بیماری علاوه بر انجام آزمایشات سرولوژیکی و در نظر گرفتن علائم بالینی، مستلزم بررسی اطلاعات دیگری چون کشت خون،کشت مدفوع، شمارش گلبول های سفید و غیره است که از بیمار گزارش می گردد، بنابراین با توجه به اشکالاتی اعم از موارد مثبت کاذب یا منفی کاذب روش های سرولوژیکی را با توجه به کمک فراوانی که در تشخیص عفونت به پزشک معالج دارند لازمه تست های تکمیلی اشاره در فوق می نماید.

برای تفسیر ابتدا لوله های شاهد آنتی ژن و کنترل سرم وسپس لوله های بیماران رادر بالای یک صفحه تیره و نور غیر مستقیم چراغ مورد بررسی قرار می دهیم:

• چنانکه تمام آنتی ژن آگلوتینه شود و مایع رویی شفاف باشد جواب را بصورت 4+ یادداشت کنید
• اگر 75٪ آنتی ژن آگلوتینه شود و مایع رویی نسبتا کدر باشد جواب را بصورت 3+ یادداشت کنید
• اگر 50٪ آنتی ژن آگلوتینه شود و مایع رویی نسبتا کدر باشد جواب را بصورت 2+ یادداشت کنید
• اگر 25٪ آنتی ژن آگلوتینه شود و مایع رویی کدر باشد جواب را بصورت 1+ یادداشت کنید
• اگر رسوبی دیده نشود ومانند لوله شاهد آنتی ژن کدر باشد منفی گزارش می شود.

تیتر نهایی رقتی از سرم است که حداقل جواب 2+ داده باشد.

لازم است برای اشخاص مشکوک به آزمایش های رایت حداقل سه بار و در فاصله چند روز متوالی در شرایط کاملا یکسان آزمایشگاهی و ترجیحا با دو کاربر تکرار نمود تا تغییرات نسبی تیتر آگلوتینین موجود در سرم خون بیمار عفونت را تایید نماید. بنابراین جواب یک آزمایش مثبت سرولوژیکی هرگز عفونت را به طور یقین ثابت نمی نماید.

اختلاف تیتر یک مثبت بین جواب دو آزمایش از یک نمونه و یا بین چند نمونه سرم که در فواصل یک تا دو هفته همزمان و در یک شرایط مورد آزمایش قرار گرفته اند را می توان جز محدودیت ها و اشتباهات آزمایشگاهی به حساب آورد.