تفسیر نتایج :
تست های معمول آگلوتیناسیون برای تشخیص بروسلوز تنها وجود یا عدم آگلوتینین های ضد آنتی ژن بروسلا را در سرم بیمار مشخص می نماید.  بدون آنکه قادر به افتراق نوع آگلوتینین های موجود ،یعنی IgM از  IgG باشند. آزمایش 2ME برای تعیین ماهیت ایمونوگلوبین های موجود در سرمی که سبب آگلوتیناسیون می شود انجام می گیرد .
این آزمایش پس از مثبت شدن آزمایش رایت انجام می شود تا کلاس آنتی بادی را تشخیص دهد.

مهمترین کاربرد این آزمایش تشخیص افتراقی بین بروسلوز حاد (فعال ) از مزمن (غیر فعال ) در فردی که تظاهرات بالینی بیمار را ظاهراً دارد ولی کشت خون یا سایر نمونه ها عاری از میکروب بروسلا و تست آزمایش رایت او نیز پایین است. در حالیکه تظاهرات بالینی شخص با علائم تب مالت مطابقت دارد.

به علاوه با انجام این آزمایش می توان تاثیر آنتی بیوتیک مناسب را در درمان بیمار تحت بررسی قرار داد. مهم ترین هدف آن تشخیص تب مالت می باشد .
مرکاپتواتانول ماده احیا کننده ایست که در غلظت معین باندهای دی سولفید  IgM را شکسته و باعث از بین رفتن خاصیت آگلوتیناسیون IgM می شود.
اگر سرم بیمار قدرت آگلوتیناسیون خود را پس از مجاورت با 2ME از دست بدهد، نشاندهنده این است که آگلوتیناسیون موجود IgM بوده است ولی اگر قدرت آگلوتینین1gG می باشد و تیتر بدست آمده همان تیتر 1gG می باشد.