نقد و بررسی

آنتی‌ژن سرطانی ۹-۱۹ پروتئینی‌ست که در خون یافت می‌شود. مقادیر بالای این آنتی‌‌ژن در خون نشانه‌ای از وجود برخی سرطان‌ها یا بیماری‌های غیر‌سرطانی در فرد است. آزمایش CA19-9 به‌همراه سایر آزمایش‌ها مثل تست‌های تصویربرداری برای تشخیص بیماری، بررسی پاسخ فرد به درمان و احتمال بروز مجدد یا عود بیماری استفاده می‌شود.

 CA 19-9 می تواند در نتیجه سرطان پانکراس و سایر سرطان های دستگاه گوارش افزایش یابد. همچنین می تواند با شرایط غیر سرطانی مانند زخم کبد افزایش یابد. از آنجا که ممکن است تحت تأثیر شرایط متعدد قرار گیرد، آزمایش CA 19-9 به عنوان تنها آزمایش برای تشخیص استفاده نمی شود. در عوض، اندازه‌گیری‌های CA 19-9 معمولاً با نتایج آزمایش‌های دیگر، مانند تصویربرداری و بیوپسی، برای تشخیص سرطان یا سایر بیماری‌ها ترکیب می‌شوند.

ارزیابی درمان سرطان: برای افرادی که قبلاً مبتلا به سرطان تشخیص داده شده اند، نظارت دوره ای CA 19-9 می تواند به پزشکان کمک کند تا چگونگی پاسخ سرطان به درمان را ارزیابی کنند. به عنوان مثال، در بیماران مبتلا به سرطان پانکراس، سطح CA 19-9 پس از تشخیص معمولاً گرفته می شود. این به عنوان یک اندازه گیری پایه نامیده می شود و می تواند با سطوح بعدی که در طول یا بعد از درمان گرفته می شود مقایسه شود.

تخمین پیش آگهی سرطان: سطح افزایش CA 19-9، هم در تشخیص اولیه و هم پس از درمان، یکی از عوامل متعددی است که ممکن است به پزشکان در تخمین پیش آگهی بیمار کمک کند. پیش آگهی پیامد احتمالی یک بیماری است و همچنین می تواند تحت تأثیر مواردی مانند مرحله یا وسعت بیماری، هر شرایطی که وجود دارد و سلامت کلی بیمار بر آن تأثیر بگذارد.

علاوه بر سرطان پانکراس در موارد زیر نیز ممکن است آنتی‌ژن سرطانی ۹-۱۹ افزایش یابد:

انسداد مجرای صفراوی، التهاب مجاری صفراوی، بیماری التهابی روده (IBD)، التهاب حاد و یا مزمن پانکراس، سیروز کبدی، سیستیک فیبروزیس، بیماری های تیروئید نیز می تواند افزایش یابد.