از قالب های بافت فلزی برای بلوکه کردن بافت (امبدینگ بافت) در پارافین با استفاده از تیشوکاست های بدون درب و کاست های بیوپسی استفاده می شود.
این قالب ها از آلومینیوم ساخته شده اند و لذا قابل استفاده مجدد می باشند. گردی گوشه های داخلی این قالب ها، باعث سهولت در جدا شدن بافت بلوکه شده پارافینی می شود. از این قالب های بافت میتوان برای تمام تیشو کاست های با اندازه استاندارد استفاده کرد.
قالب گیری و جاسازی بافت، پس از پردازش بافت، انجام می شود. در فرآیند جاسازی، بافت با استفاده از یک قالب در یک محیط مذاب احاطه می شود. سپس این محیط جامد می شود تا بلوکی برای برش بخش نازک بافت ایجاد شود.
پارس پیوند، مشاور شما در تامین مواد مصرفی آزمایشگاه
برای بهره مندی از فستیوال فروش ویژه محصولات نوترون شیمی با مشاوران ما در شرکت پارس پیوند در تماس باشید.
راه های تماس با ما:
- شماره تلفن شرکت:5-40660490-021
- داخلی: 1053، 1055، 1056، 1058
- شماره های واتساپ: 09101701080, 09103146893, 09103147287, 09036641890
دایرکت اینستاگرام: @parspeyvand
تیشو کاست، ابزاری کاربردی در آزمایشگاه های بافت شناسی است. هنگامی که نمونه ای به آزمایشگاه آسیب شناسی فرستاده میشود این وسیله برای پردازش نمونه به کارمی رود. پردازش بافت توسط متخصصان بافت شناسی صورت می گیرد. از نمونه ی بافت لام تهیه می شود. همچنین نمونه بیوپسی را به یک کاست بافتی استاندارد،منتقل می کنند. عموما تمام بافت در یک کاست قرار می گیرد. اما ممکن است برای مراحل بعدی در 2 یا چند کاست قرار بگیرد.
تیشوتک ساخته شده از استیل پلیمر است. که یک پلیمر خاص با چگالی بالا است. نمونه ها را با ایمنی در محلول غوطه ور می کند. این کاست ها در برابر اکثر حلال های بافت شناسی کاملاً مقاوم اند. شکاف آنها حداکثر جریان را برای تبادل مایع و تخلیه مناسب فراهم می کند. درب ها را می توان هر زمان که لازم باشد باز و بسته کرد. آنها را همیشه بدون خطر و بدون خطر دوباره قفل می شوند.
پردازش بافت به چه منظور انجام می شود؟
بافت جداشده از بدن برای تشخیص بیماری در آزمایشگاه بافت شناسی جهت تولید اسلاید میکروسکوپی که توسط پاتولوژیست بررسی میشود، در یک پروسه تهیه می‌گردد. مراحل پردازش بافتها اعم از نمونه‌های بزرگ حاصل از عمل جراحی و یا نمونه بافت حاصل از کالبد شکافی (نمونه از جسد/ اتوپسی) در ادامه شرح داده شده است.
- محکم و متراکم نمودن بافت
- امکان انجام برشهای بسیار نازک با میکروتوم بدون تخریب فیزیکی
- برای حفظ بافت برای استفاده آرشیوی
- تسهیل رنگآمیزی بافتی
- افتراق بهترسلولی هنگام مشاهده با میکروسکوپ
بدون پردازش بافت، تغییرات فیزیکی و یا شیمیایی می توانند ساختمان سلولها را تغییر داده و اثرات نامطلوبی در بررسی میکروسکوپی ایجاد نمایند.
مرحله پردازش بافت را می توان به سه بخش تقسیم نمود:
- قبل از پردازش بافت
- مرحله پردازش بافت
- مرحله بعد از پردازش بافت
مرحله قبل از پردازش بافت شامل موارد زیر است:
- ساختن محلول فرمالین 10% به عنوان ثابت کننده بافتی
- آماده کردن ظروف در گشاد حاوی فرمالین 10% و برچسب نمودن آنها
- آماده نمودن میکروتوم
- آماده نمودن میز تشریح
- آماده نمودن قیچی مخصوص تشریح، انواع پنسها، پنبه ، دستکش، ماسک
از محیط های مختلفی برای جاسازی استفاده می شود مانند موم پارافین، رزین اپوکسی، متاکریلات، کربووکس و غیره.
موم پارافین متداول ترین ماده جاسازی است. انتخاب محیط جاسازی به عواملی مانند نوع میکرتوم، نوع میکروسکوپ و تراکم بافت بستگی دارد.
مراحل زیر برای جاسازی و قالب گیری بافت انجام می شود:
پارافین مایع در دمای ثابت در دیسپنسر سیستم نگهداری می شود.
بافت توسط فورسپس در سطح زیرین قالب قرار می گیرد. سطح برش باید رو به پایین باشد.
پارافین مذاب روی قالب فلزی ریخته می شود.
قالب با حلقه پلاستیکی محیطی در سطح بالایی پوشیده شده است.
شماره بافت منحصر به فرد در یک گوشه قرار داده شده است.
کل قالب روی بشقاب سرد قرار می گیرد.
قالب فلزی از حلقه پلاستیکی جدا شده و از بلوک برای برش بافت استفاده می شود.
هنگامی که بافت ثابت شد، باید به شکلی پردازش شود که بتوان آن را به بخش های میکروسکوپی نازک تبدیل کرد. روش معمول این کار با پارافین است. بافتهای تعبیه‌شده در پارافین، که از نظر چگالی مشابه بافت هستند، می‌توانند در هر نقطه‌ای از 3 تا 10 میکرون، برش داده شوند. تکنیک تبدیل بافت ثابت به پارافین، پردازش بافت نامیده می شود.
پارافین نمی تواند مستقیما به بافت های ثابت مرطوب (در محلول های آبی) نفوذ کند بنابراین ابتدا باید آب از بافت ها خارج شود. این کار معمولاً با یک سری الکل انجام می شود، مثلاً 70٪ تا 95٪ تا 100٪. گاهی اوقات اولین مرحله مخلوط فرمالین و الکل است.
مرحله بعدی پاکسازی نامیده می شود و شامل حذف ماده خشک کننده با ماده ای است که با محیط جاسازی (پارافین) قابل اختلاط خواهد بود. رایج ترین عامل پاک کننده زایلین است.
به طور خلاصه برای کار با دستگاه تیشو پروسسور تغییرات لازم در بافتها را طی مراحل زیر باید انجام شود:
- ثبوت Fixation با فرمالین %10
- آبگیری Dehydration با استفاده از اتانول
- شفاف سازی Cleating با استفاده از زایلین
- نفوذ Impregnation با استفاده از پارافین مذاب
هنگام کار با دستگاه تیشو پروسسور به چه نکات ایمنی باید توجه کرد؟
- استفاده ازدستکش لاتکس و ماسک مناسب در حین انجام کار ( با توجه به عوارض مواد شیمیایی
- مصرفی مانند فرمالین و زایلین)
- برقراری تهویه مناسب در محل استقرار دستگاه
- اجتناب از قرار دادن شعله باز یا عوامل احتراقی در نزدیکی دستگاه (بدلیل استفاده از محلولهایی با
- قابلیت اشتعال)
- زمان لازم برای مراحل نفوذ بافتی در دستگاه TP به طور متوسط 12 ساعت و تا 72 ساعت متغییر
- است و به نوع بافت ، ضخامت بافت، نوع مواد و میزان اضطرار کار بستگی دارد.