نقد و بررسی

کنترل منفی ANA، لیستریا، توکسوپلاسما برای کنترل کیفی لام های ایمونوفلورسانس این تست ها استفاده می شود. کنترل های مثبت و منفی برای اطمینان از دقت انجام کار و همچنین سالم بودن کیت استفاده می شود.

کنترل منفی برای اطمینان از نبود مثبت کاذب در آزمایش استفاده میشود.

روش انجام ایمونوفلورسانس

ایمونوفلورسانس مستقیم جهت تشخیص آنتی ژن مجهول به کار می رود. روش کار به این صورت است که از نمونه مورد آزمایش اسلاید تهیه می کنند و با آنتی بادی کونژوگه با یک ماده فلورسانس که بر ضد آنتی ژن مورد نظر می باشد، مجاور می نمایند. آنتی بادی مزبور چنانچه به شاخص آنتی ژنیک اختصاصی در سطح سلول یا بافت متصل گردد، در مراحل شستشو حذف نخواهد شد، اما آنتی بادی متصل نشده بر اثر شستشو از روی اسلاید پاک می شوند. سرانجام اسلاید فوق را به وسیله میکروسکوپ فلورسانس مورد بررسی قرار می دهند.

ایمونوفلورسانس غیرمستقیم نیز برای تشخیص آنتی بادی مجهول استفاده می شود. در این روش نمونه مورد آزمایش را بر روی سلول ها یا میکروارگانیسم هایی که حامل شاخص های آنتی ژنیک مورد نظر هستند، می ریزند و پس از شستشو آنتی ایمونوگلوبولین کونژوگه با ماده فلورسانت به آن افزوده می شود. بعد از شستشوی مجدد اسلاید مزبور به وسیله میکروسکوپ فلورسانس مورد بررسی قرار می گیرد.

از روش غیر مستقیم در تشخیص لیستریا مونوسیتوژنز استفاده می کنند. در این روش سرم فرد مشکوک به بیماری را در مجاورت لام پوشیده شده از سوش های بیماری زای لیستریا قرار می دهند. پس از انگوبه کردن لام را شست و شو داده و به آن آنتی بادی فلورسانس می افزایند. پس از انکوباسیون مجدد، لام را شسته و بعد از خشک کردن با قرار دادن گلیسیرین بین لام، زیر میکروسکوپ فلورسانس بررسی می کنند. در صورت مثبت بودن آزمایش باسیل هایی با درخشش فلورسانس مشاهده می شود. در کنار نمونه ها از کنترل منفی و کنترل مثبت استفاده می شود.