بسیاری از بیماران کووید-۱۹ دچار از اختلال حس بویایی و چشایی می‌شوند و پزشکان نگران هستند که برخی از این بیماران هیچگاه به وضعیت عادی بازنگردند.

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از هلث‌دی نیوز در حال حاضر میزان دقیق شیوع این اختلال در بیماران هنوز روشن نیست.

دکتر نیکولاس روآن، استادیار بیماری‌های گوش‌وحلق‌وبینی و جراحی گردن در دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور آمریکا می‌گوید در ابتدا گزارش‌های موردی از اختلال در بویایی یا چشایی در بیماران کووید-۱۹ داده شد و بعد بررسی‌های منتشر شدند که این گزارش‌ها را تایید کردند.

یک بررسی در بیماران بستری‌شده کووید-۱۹ که از آزمایش‌های عینی برای شناسایی اختلال حس بویایی استفاده کرده بود، نشان داد که تقریبا همه بیماران (۹۸%) تا حدی دچار اختلال در این حس هستند.

اما مشکل بویایی محدود به مبتلایان به بیماری شدید نیست. به نظر می‌رسد عارضه بویایی در میان افراد دچار عفونت خفیف‌تر کووید-۱۹ نیز شایع و حتی یک علامت «اصلی» باشد یعنی علامتی که در تشخیص بیماری مهم است.

یک بررسی در بیماران اروپایی دارای علائم خفیف تا متوسط کووید-۱۹ نشان داد ۸۶ درصد دچار مشکلات بویایی هستند و درصد مشابهی هم اختلال حس چشایی داشتند.

اختلال بویایی و چشایی به عنوان علامت کرونا

اختلال بویایی و چشایی که با هم ارتباط دارند در عفونت‌های ویروسی دیگر تنفسی مانند سرماخوردگی و آنفلوانزا هم رخ می‌دهد، اما به گفته روآن احتمال دارد ویروس کرونا اثری مستقیم بر آن داشته باشد.

اغلب موارد اختلال بویایی ناشی از عفونت‌های ویروسی تنفسی بهبود پیدا می‌کنند، اما برخی از بیماران دچار اختلال بویایی دائمی می‌شوند.

نگرانی پزشکان این است که با توجه به شیوع بالای غیر معمول این علامت در بیماران کووید-۱۹ در شمار بیشتری از افراد اختلال در حس بویایی ادامه پیدا کند.

روان می‌گوید شواهدی وجود دارد که ویروس جدید کرونا (سارس-کوو-۲) عامل کووید-۱۹ به طور مستقیم ناحیه مربوط به عصب بویایی را درگیری می‌کند و حتی ممکن است ویروس از این طریق وارد بدن شود.

در برخی از بیماران اختلال در حس بویایی و چشایی نخستین علامت و حتی تنها علامت بیماری است.

یک بررسی مقدماتی در آمریکا بر اساس پرسش از ۲۲۰ بیمار کووید-۱۹ نشان می‌دهد که در تقریبا ۴۰ درصد از این افراد از دست رفتن حس بویایی و چشایی نخستین یا تنها علامت بیماری بوده است. در برخی از این بیماران بازگشت این حس روندی آهسته داشته است و احتمال می‌رود در برخی از آنها این حس هیچگاه به حد پیش از بیماری بازنگردد.

از دست رفتن حس بویایی می‌تواند هم بر کیفیت زندگی اثر بگذارد و هم فرد را مثلا به علت ناتوانی در تشخیص بوی دود در آتش‌سوزی با خطراتی روبرو کند.

در حال حاضر گزینه‌های درمانی چندانی برای بهبود این اختلال در دست نیست. اما برخی از شواهد از تاثیر بخش بودن «آموزش بویایی» حمایت می‌کنند که در واقع نوعی بازتوانی است. فرد در این شیوه درمانی هر روز مدتی را صرف بو کردن اسانس‌ها یا سایر رایحه‌ها می‌کند و تلاش می‌کنند دوباره تشخیص بوها را بیاموزد.