آمادگی بیمار

در عرض ۹۰ تا ۱۲۰ساعت بعد از استعمال دارو، وضعیت ثابت steady-state ایجاد می شود.

زمان نمونه گیری

زمان نمونه گیری ۱۲ ساعت پس از اخرین دوز دارو می باشد.

نوع و نحوه جمع آوری نمونه

• نمونه : سرم
• ظرف :  لوله درب قرمز
• نمونه باید در یخچال نگهداری شود.

موارد رد نمونه

1. نمونه ای که در لوله حاوی هپارین لیتیم جمع آوری شده باشد.
2. نمونه که همولیز باشد.

روش های آزمایش

 ISE: این تست در دو دستگاه cartium و starlyte v انجام می گردد. مواد مصرفی این دستگاه ها مورد استفاده قرار می گیرد.

تداخلات دارویی LITHIUM 3000

• داروهای ضدالتهاب مانند ایبوبروفن و ناپروکسن
• داروهای دیورتیک مانند هیدروکلروتیازید و فوروزماید
• موادمخدر می‌تواند باعث افزایش عوارض ‌جانبی لیتیوم باشد.مانند داروهای ضدروان‌ پریشی مانند الانزاپین‌ و یا عوارض جانبی را کاهش‌دهند  مانند تئوفیلین و نسخه‌ای از کافئین
• داروهای فشارخون مانند مسدود کننده‌های کانال کلسیم و مهارکننده‌های آنزیم تبدیل آنژیوتانسین و داروهای ضد‌تشنج مانند کاربامازپین است.

تفسیر

محدوده درمانی لیتیوم 2/1-6/. میلی مول در لیتر می باشد.

• اگر سطح لیتیوم خون در محدوده ی درمانی بوده و علایم بیماری تحت کنترل باشند، می توان به این نتیجه رسید که که مقدار مصرف دارو کافی و مناسب می باشد، به خصوص اگر که بیمار دچار عوارض جانبی چندانی در اثر مصرف دارو گردد.
• درصورتی که سطح لیتیوم خون پایین تر از حد پایین محدوده درمانی قرار بگیرد، می توان نتیجه گیری کرد که مقدار مصرف دارو کافی نمی باشد.
• اگر سطح لیتیوم خون بالا تر از حد بالای محدوده ی درمانی باشد و عوارض جانبی متعددی بر اثر مصرف دارو ظاهر شده باشد، می توان این نتیجه را گرفت که مقدار مصرف دارو بیش از حد لازم می باشد.
• لیتیوم به طور عمده توسط کلیه ها تصفیه و از بدن دفع می گردد. مصرف دراز مدت لیتیوم توان ابتلا به نارسایی کلیوی را افزایش دهد، همچنین سطح لیتیوم سرم می تواند در افراد مبتلا به بیماری های کلیوی افزایش یابد، که علت آن کاهش توانایی کلیه در دفع لیتیوم از بدن می باشد.
• در بیماران کلیوی تحت درمان با لیتیوم، آزمایشات اوره ی خون و کراتینین به طور منظم، به منظور نظارت بر عملکرد کلیه ها انجام می شوند.

اطلاعات تکمیلی

• ۲.۵ – ۱.۵  meq /l پلی اوری، تاری دید، ضعف، لتارژی، سرگیجه، افزایش رفلکس ها، فاسیکولاسیون.
• ۳ –  ۲.۵     meq /l  انقباضات میوکلونیک، بی اختیاری دفع، گیجی،  بی قراری، کوما، تشنج، افت فشار خون، اریتمی های قلبی.
• بیشتر از ۴  meq /l کما، مرگ.