کیت کلراید

نقد و بررسی

کیت کلراید

یون کلر بیشترین یون موجود در مایع خارج سلولی می باشد. این یون فشار اسمزی، توزیع آب و بالانس یون های مثبت و منفی را تنظیم می کند.

غلظت این یون مشابه سدیم و عوامل موثر بر آن نیز یکسان می باشد.

اندازه گیری غلطت در پلاسما برای افتراق بین اسیدوز و آلکالوز و محاسبه اختلاف آنی ونی انجام می گیرد. اندازه گیری این یون در ادرار برای بیمارانی با آلکالوز متابولیک که مدر دریافت نمی کنند ارزش بالینی دارد.

هیپوکلرمی (کاهش کلر) در از دست دادن کلیوی نمک به همراه هیپوناترمی (کاهش سدیم)، و در مواردی مانند مسمویت برومیدی، SIADH (ترشح هورمون ضد ادراری)، افزایش مایع خارج سلولی، اسیدوز متابولیک، ترشح مداوم مایع شکمی و استفراغ مداوم مشاهده می گردد.

هیپوکلرمی در دهیدراتاسیون، RTA (اسیدوز کلیوی)، نقص های کلیوی و اسیدوز متابولیک، دیابت نوع I و مصرف بالای نمک مشاهده می گردد.

توجه: بعد از نمونه گیری، نمونه ها باید هرچه سریع تر از سلول ها جدا گردند تا از تغییر تعادل یونی به ویبله متابولیسم و تغییرات PH جلوگیری گردد.

عوامل تاثیرگذار در میزان کلراید

کیت کلراید

افزایش دهنده ها:

زیاده روی در تزریق محلول های نمکی
مصرف استازولامید
کلرید آمونیوم
آندروژن ها
کلروتیازیدها
داروهای حاوی کورتیزون، استروژن ها، کوانتیدین، هیدروکلروتیازید، متیل دوپا
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی.

کاهش دهنده ها:

آلدسترون
بی کربنات ها
کوتیکواستروئیدها
هیدروکوتیزون
دیورتیک لوپ
دیورتیک های تیازیدی
تریامترن

کاربرد آزمایش

این تست میزان غیر نرمال کلرید خون را برای پزشک مشخص کرده تا بتواند برخی بیماری ها را تشخیص دهد. این موارد شامل آلکالوز ، در صورت قلیایی بودن بیش از حد خون، و اسیدوز که در صورت اسیدی بودن خون اتفاق می افتد.

با این آزمایش خون می توان جهت کنترل شرایطی مانند موارد زیر استفاده نمود:

فشار خون بالا
نارسایی قلبی
بیماری کلیوی
بیماری کبد

موارد زیر می تواند سبب عدم تعادل الکترولیت شده علائمی که می تواند نشان دهنده عدم تعادل کلرید باشد مانند موارد زیر را نشان دهد:

خستگی مفرط
ضعف عضلانی
مشکلات تنفسی
استفراغ مکرر
اسهال طولانی مدت
تشنگی بیش از حد
فشار خون بالا

آمادگی برای انجام آزمایش

جهت رسیدن به نتایج درست، در طی هشت ساعت منتهی به آزمایش نباید از مایعات و مواد غدایی استفاده کرد. هورمون ها، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و داروهای ادرار آور توانایی تاثر بر روی نتایج آزمایش را دارند. پیشنهاد می شود از مصرف آنها خودداری شود.

خطرات مرتبط با این آزمایش

خون ریزی بیش از حد
سرگیجه یا غش کردن
تجمع خون در زیر پوست که به آن هماتوم گفته می شود
عفونت در محل خون گیری

تفسیر نتایج آزمایش

محدوده نرمال کلرید خون بین 96 تا 106 میلی لینر در هر لیتر خون (mEq / L) است.

سطح کلرید بیش از حد طبیعی به معنای وجود مقدار زیادی کلرید در خون است که به آن هیپرکلورمیا می گویند. سطح پایین کلرید نشان دهنده مقادیر پایین این ماده در خون بوده ، که به آن هیپوکلرومیا گفته می شود.

سطح کلرید بالاتر از حد طبیعی می تواند به دلیل موارد زیر باشد:

داروهای درمان گلوکوم
مسمومیت با برومید
اسیدوز متابولیک یا کلیوی ، که وقتی بدن اسید زیادی تولید کند یا کلیه ها اسید را به خوبی از بدن دفع نکنند ، رخ می دهد
آلکالوز تنفسی ، که در صورت کمبود دی اکسید کربن در خون رخ دهد
کم آبی شدید

سطح کلرید پایین تر از حد طبیعی می تواند به دلیل موارد زیر باشد:

نارسایی قلبی
کمبود آب بدن
تعریق بیش از حد
استفراغ بیش از حد
آلکالوز متابولیک ، که هنگامی اتفاق می افتد که خون بافت های بدن قلیایی باشد
اسیدوز تنفسی ، که وقتی ریه ها نمی توانند دی اکسید کربن را از بدن خارج کنند ، اتفاق می افتد
بیماری آدیسون ، که هنگامی اتفاق می افتد که غدد فوق کلیوی، به اندازه کافی هورمون های لازم برای حفظ تعادل الکترولیت طبیعی را تولید نکنند.

سطح غیر نرمال کلرید در خون لزوماً به معنای ابتلا به بیماری نمی باشد. طبق مرکز پزشکی دانشگاه روچستر ، عوامل مختلفی وجود دارد که می تواند بر میزان کلرید خون تأثیر بگذارد. هر آزمایشگاهی که این آزمایش را انجام می دهد از روش متفاوتی استفاده می گردد که می تواند بر نتایج آزمایش تأثیر مستقیمی بگذارد.

نتایج آزمایش

درمان و تشخیص بستگی به میزان غیر نرمال این ماده در خون دارد که بالا است یا پایین. معمولاً می توان با اجتناب از مصرف داروهای خاص که میتوانند در جذب مواد تداخل ایجاد نمود، ناهنجاری های الکترولیت را که با بیماری جدی زمینه ای قلب ، کلیه یا کبد در ارتباط نیستند ، باید اصلاح شوند.

مقدار نرمال و بحرانی کلراید در آزمایش خون

سن	مقدار نرمال کلراید
نوزادان نارس	۹۵ – ۱۱۰ mEq/L
نوزادان نارس	سطح بحرانی: <۸۰ MEq/L یا > mEq/L
نوزادان	۹۶ – ۱۰۶ mEq/L
کودکان	۹۰ – ۱۱۰ mEq/L
بزرگسالان	۹۸ – ۱۰۶ mmol/L or mEq/L