نقد و بررسی

نوار تست قند ادرار 

نوار تست قند ادرار:نوار تک پارامتری گلوکویاب برای اندازه گیری کیفی و نیمه کمی گلوکز در ادرار مورد استفاده قرار می گیرد . این آزمایش می تواند در تشخیص دیابت مفید باشد.

نوار ادراری گلوکویاب قطعه کوچکی از کاغذ صافی آغشته به معرف است که به رشته باریکی از پلاستیکی

(استریپ) چسبانده شده و وجود گلوکز را در ادرار مشخص می کند.

این نوار یک بار مصرف بوده و باید مطابق دستور عمل و توصیه های بروشور به کار گرفته شود.

1 .درب قوطی نوارهای ادراری همواره بسته نگهداشته شود.
2 .قطعه معرف چسبیده بر روی استریپ با دست لمس نشده و آلوده نگردد.
3 .محل کار و ظروف نمونه گیری عاری از هرگونه مواد شوینده و یا مواد آلوده کننده دیگر باشد.
4 .نوارهای مصرف نشده همیشه باید در ظرف اصلی خود نگهداشته شوند.
6 .رعایت شود که معرف در معرض تابش نور و حرارت و همچنین رطوبت محیط قرار نگیرد.
5 .نمونه های ادرار باید تازه تهیه شده باشند و قبل از اتمام آزمایش بدون رسوب دادن، به خوبی مخلوط و یکنواخت شوند.

گلوکز

این معرف که حاوی دو آنزیم گلوکز اکسیداز و پراکسیداز می باشد، بر گلوکز موجود در ادرار اثر می کند . هیدروژن پراکسید حاصل از این فعل و انفعال، باعث اکسید شدن معرف رنگی در محیط گردیده و آن را متناسب با غلظت گلوکز از زرد به سبز تغییر رنگ می دهد .

خصوصیات کاربری معرف

آزمایش گلوکز: با این آزمایش می توان وجود گلوکز را از نظر کیفی در 20 ثانیه و از نظر کمی تا 60 ثانیه مشخص نمود. این آزمایش اختصاصی بوده و به قندهای دیگر از جمله لاکتوز ، گالاکتوز و فروکتوز و سایر مواد احیا کننده حساسیت نشان نمیدهد .

نمونه ادرار باید در ظرفی تمیز جمع آوری و هرچه سریع ترآزمایش شود . در صورت عدم امکان انجاز آزمایش در ساعت اول ، نمونه ادرار باید در یخچال نگهداری شده و حداکثر تا 4 ساعت بعد مورد آزمایش قرار گیرد .

لازم است درجه حرارت ادرار قبل از آزمایش با درجه حرارت محیط متعادل شود .

نگهداری دراز مدت ادرار در حرارت آزمایشگاه باعث تکثیر باکتری ها و تغییر pH محیط به قلیایی می گردد . pH قلیایی که در اثر تجزیه اوره به آمونیاک بوجود می آید ممکن است پروتئین ادرار را بطور کاذب مثبت نشان دهد . باکتری ها همچنین ممکن است با متابولیزه کردن قند موجود در ادرار، pH محیط را اسیدی کنند.

علائم بیماری گلوکز ادرار

علائم این بیماری عبارتند از :

• تشنگی خیلی شدید
• ضعیف شدن بینایی (مبهم و تاری دید)
• خستگی

نتایج غیرعادی آزمایش گلوکز ادرار

مقدار گلوکز عادی موجود در ادرار بین ۰ الی ۰.۸ میلی مول / لیتر در نوسان می باشد. بالاتر بودن غلظت گلوکز، نشان دهنده وجود بیماری می باشد. دیابت شایع‌ ترین علت بالا رفتن میزان گلوکز خون حساب می شود. پزشک با انجام یک آزمایش خون ساده، تشخیص صورت گرفته را تأیید می‌کند.

در مواردی خاص بالا بودن گلوکز ادرار، به علت بارداری بوجود می‌ آید. میزان گلوکز ادرار، در زنان باردار بالاتر از زنان غیرباردار می باشد. آن دسته از زنانی که سطح گلوکز ادرارشان بالا می باشد، پس از بارداری باید دقیقاً از نظر ابتلا به دیابت بارداری مورد غربالگری قرار بگیرند.

بالا رفتن حجم گلوکز ادرار می‌ تواند در نتیجه گلیوکوزوریای کلیوی اتفاق بیفتد. این یک بیماری نادر است که طی آن کلیه‌ ها گلوکز را وارد خون می‌ کنند. گلیکوزوریای کلیوی باعث بالا رفتن مقدار گلوکز ادرار می‌شود، حتی در مواقعی که گلوکز خون در حد طبیعی باشد.

انواع دیابت و آزمایش گلوکز ادرار

دیابت اصلی‌ترین عامل بالا رفتن گلوکز ادرار است. دیابت شامل یک دسته از بیماری‌ها است که روی نحوه مصرف گلوکز توسط خون تاثیرگذار هستند. به طور طبیعی، هورمونی به اسم انسولین، میزان گلوکز موجود در جریان خون را کنترل می‌کند.

البته در افراد دیابتی بدن انسولین کافی را تولید نمی‌کند، یا انسولین تولید شده به درستی عمل نمی‌کند. در چنین شرایطی میزان گلوکز موجود در خون افزایش می‌یابد.

نشانه‌های دیابت عبارتند از :

• گرسنگی یا تشنگی بیش از حد
• ادرار مکرر
• خشک شدن دهان
• خستگی
• تیره شدن دید
• التیام یافتن زخم‌ها و بریدگی‌ها با سرعت کم

دیابت نوع ۱

دیابت به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود. دیابت نوع ۱ که با عنوان دیابت نوجوانان نیز از آن نامبرده می شود، یک بیماری از نوع خود ایمنی می باشد که زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی به سلول‌ های تولید کننده انسولین موجود در پانکراس حمله کنند.

به این معنی است که بدن توانایی تولید انسولین کافی را نخواهد داشت. این شرایط باعث این می‌شود که حجم گلوکز موجود در خون افزایش یابد. افرادی که به دیابت نوع ۱ مبتلا هستند، باید برای کنترل بیماری هر روز انسولین مصرف نمایند.

دیابت نوع ۲

دیابت نوع ۲ بیماری است که معمولاً در گذر زمان افزایش پیدا می کند. معمولاً از این نوع دیابت تحت عنوان دیابت آغاز شده در دوران بزرگسالی یاد می‌شود، هر چند ممکن است در کودکان نیز رخ دهد. در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، بدن قادر به تولید انسولین نیست، بنابراین سلول‌ها در برابر اثرات آن مقاومت پیدا می‌کنند.

یعنی سلول‌ ها قادر به دریافت و ذخیره گلوکز نمی باشند. پس گلوکز در خون باقی می‌ماند. دیابت نوع ۲ اکثراً در افراد دچار اضافه وزن و افرادی با سبک زندگی نشسته رخ می‌دهد.

پیشنهاد جهت بررسی : کیت فسفر پارس پیوند  –  کیت لیپاز پارس پیوند – کیت منیزیم – کیت Albumin – کیت آلبومین – کیت کراتینین – کیت منیزیم – کیت بیلی روبین توتال  – هموگلوبین A1C شرکت پارس پیوند

 

• از خوردنی هایی که رنگ ادرار شما را تغییر می دهند خودداری کنید. مانند: چغندر، ریواس و …
• از آزمایش از ورزش سنگین خودداری کنید. 
• داروها و وسایل بهداشتی که استفاده کردید را به پزشک خود اطلاع دهید. 

 

• برای گرفتن تست نوار قند ادرار بهتر است بر روی نمونه تازه و قبل از سانتریفیوژ انجام دهید.
• نوار ادرار را به صورت کامل در داخل ظرف ادرار برده و سریعا خارج کنید و میزان اضافه ادرار را با کشیدن نوار به لبه ظرف از بین ببرید. 
• نوار ادرار را زیر نور مناسب نگاه کرده و تغییر رنگ آن را با برچسب شاخص روی محفظه نگهداری نوار ادرار در مدت 60 تا 90 ثانیه مقایسه کنید.
• برای صحت نتیجه در هر آزمایش حتما نمونه مثبت و منفی را کنار نمونه اصلی قرار دهید.
• تغییر رنگی که مشاهده می کنید بسته به میزان غلظت گلوکز از زرد به سبز تغییر می کند. 

 

• نوار تست قند ادرار باید در ویال های در بسته و در جای خشک، خنک و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری شوند.
• دمای مناسب برای نگهداری نوار تست قند  25 درجه سانتی گراد می باشد و نباید در یخچال یا فریزر نگهداری شود. 

 

1 .آزمایش باید روی ادرار تازه و قبل از سانتریفوژ کردن آن انجام شود.

2 .بعد از بیرون آوردن نوار از داخل قوطی ، بالافاصله درپوش قوطی را محکم ببندید.

3 .نوار را کاملا به درون ظرف ادرار فرو برده و بی درنگ خارج کنید و لبه آن را به طور افقی به صفحه کاغذ صافی یا دهانه ظرف بکشید تا قطرات اضافی ادرار گرفته شود.

4 .تغییر رنگ معرف را زیر نور کافی با برچسب شاخص روی ظرف مقایسه کنید. نوار را کنار شاخص رنگی قرار دهید و تغییرات آن ها را با دقت و در عرض 60 تا 90 ثانیه بررسی کنید .توجه داشته باشید که رعایت زمان در مقایسه رنگ معرف با برچسب شاخص ، جهت افزایش دقت و صحت آزمایش بسیار پراهمیت است .

گلوکز : غلظت زیاد مواد کتونی در ادرار (5 میلی گرم درصد و بیشتر) ممکن است باعث کاهش رنگ گلوکز شود. ( البته نه به اندازه ای که وجود آن را نفی کند)

غلظت های گلوکز بیش از یک گرم درصد گاهی رنگ معرف را چنان که باید مشخص نمی کند . در اینصورت بهتر است آزمایش را با ادرار رقیق نیز تکرار نمود .

رنگ معرف گلوکز همچنین ممکن است در اثر حرارت تغییر کند و با افزایش وزن مخصوص ادرار نیز کم شود .

وجود برخی مواد در ادرار می تواند ایجاد تداخل و یا پاسخ های منفی و یا مثبت کاذب نماید که اهم آن عبارت است از :

پارامتر	فرمولاسیون	منفی کاذب	ثبت کاذب
گلوکز	گلوکز اکسیداز ، پراکسیداز	ویتامین C ، عفونت مجاری ادرار، نوار مرطوب ، ماده نگهدارنده (NaF)	اسید کلریدریک