1 .دقت شود درب قوطی نوارهای ادراری همواره بسته نگهداشته شود .
2 .دقت شود قطعه معرف چسبیده بر روی استریپ با دست لمس نشده و آلوده نگردد .
3 .دقت شود که محل کار و ظروف نمونه گیری عاری از هرگونه مواد شوینده و یا مواد آلوده کننده دیگر باشد .
4 .نوارهای مصرف نشده همیشه باید در ظرف اصلی خود نگهداشته شوند .
6 .رعایت شود که معرف در معرض تابش نور و حرارت و همچنین رطوبت محیط قرار نگیرد .
5 .نمونه های ادرار باید تازه تهیه شده باشند و قبل از اتمام آزمایش بدون رسوب دادن، به خوبی مخلوط و یکنواخت شوند .

گلوکز : این معرف که حاوی دو آنزیم گلوکز اکسیداز و پراکسیداز می باشد، بر گلوکز موجود در ادرار اثر می کند . هیدروژن پراکسید حاصل از این فعل و انفعال، باعث اکسید شدن معرف رنگی در محیط گردیده و آن را متناسب با غلظت گلوکز از زرد به سبز تغییر رنگ می دهد .

خصوصیات کاربری معرف:

آزمایش گلوکز: با این آزمایش می توان وجود گلوکز را از نظر کیفی در 20 ثانیه و از نظر کمی تا 60 ثانیه مشخص نمود. این آزمایش اختصاصی بوده و به
قندهای دیگر از جمله لاکتوز ، گالاکتوز و فروکتوز و سایر مواد احیا کننده حساسیت نشان نمیدهد .

نمونه ادرار باید در ظرفی تمیز جمع آوری و هرچه سریع ترآزمایش شود . در صورت عدم امکان انجاز آزمایش در ساعت اول ، نمونه ادرار باید در یخچال نگهداری شده و حداکثر تا 4 ساعت بعد مورد آزمایش قرار گیرد .

لازم است درجه حرارت ادرار قبل از آزمایش با درجه حرارت محیط متعادل شود .

نگهداری دراز مدت ادرار در حرارت آزمایشگاه باعث تکثیر باکتری ها و تغییر pH محیط به قلیایی می گردد . pH قلیایی که در اثر تجزیه اوره به آمونیاک بوجود می آید ممکن است پروتئین ادرار را بطور کاذب مثبت نشان دهد . باکتری ها همچنین ممکن است با متابولیزه کردن قند موجود در ادرار، pH محیط را اسیدی کنند.

رعایت نکات زیر برای کسب نتایج قابل اطمینان بسیار ضروری است :

1 .آزمایش باید روی ادرار تازه و قبل از سانتریفوژ کردن آن انجام شود.

2 .بعد از بیرون آوردن نوار از داخل قوطی ، بالافاصله درپوش قوطی را محکم ببندید .

3 .نوار را کاملا به درون ظرف ادرار فرو برده و بی درنگ خارج کنید و لبه آن را به طور افقی به صفحه کاغذ صافی یا دهانه ظرف بکشید تا قطرات اضافی ادرار گرفته شود .

4 .تغییر رنگ معرف را زیر نور کافی با برچسب شاخص روی ظرف مقایسه کنید. نوار را کنار شاخص رنگی قرار دهید و تغییرات آن ها را با دقت و در عرض 60 تا 90 ثانیه بررسی کنید .توجه داشته باشید که رعایت زمان در مقایسه رنگ معرف با برچسب شاخص ، جهت افزایش دقت و صحت آزمایش بسیار پراهمیت است .

گلوکز : غلظت زیاد مواد کتونی در ادرار (5 میلی گرم درصد و بیشتر) ممکن است باعث کاهش رنگ گلوکز شود. ( البته نه به اندازه ای که وجود آن را نفی کند)

غلظت های گلوکز بیش از یک گرم درصد گاهی رنگ معرف را چنان که باید مشخص نمی کند . در اینصورت بهتر است آزمایش را با ادرار رقیق نیز تکرار نمود .

رنگ معرف گلوکز همچنین ممکن است در اثر حرارت تغییر کند و با افزایش وزن مخصوص ادرار نیز کم شود .

وجود برخی مواد در ادرار می تواند ایجاد تداخل و یا پاسخ های منفی و یا مثبت کاذب نماید که اهم آن عبارت است از :