نقد و بررسی

یکی از راه های شناسایی بسیاری از باکتری ها، بررسی توانایی آن ها در تخمیر و استفاده از قند های مختلف می باشد. برای این منظور قند هایی مانند گلوکز، لاکتوز، مالتوز، گزیلوز و… به محیط کشت اضافه شده و از روی تغییر رنگ معرف های موجود در محیط کشت، نتیجه ی تست بررسی می گردد.

گزیلوز یک قند مونوساکارید از نوع آلدوپنتوز است که برای اولین بار از چوب استخراج و توسط کخ در سال ۱۸۸۱ میلادی کشف شد. این قند به خاطر وجود گروه هیدروکسیل آزاد در ساختار خود، جزء قندهای احیاکننده قرار می گیرد.
همچنین گزیلوز اولین مونوساکاریدی است که در مسیر بیوسنتتیک پلی ساکاریدهای آنینونی ای مثل هپاران سولفات و کندروایتین سولفات نقش دارد زیرا اولین  قندی است که در تشکیل پروتئوگلیکان‌ها به سرین یا ترئونین وصل می‌شود. گزیلوز در رویان بیشتر گیاهان نیز وجود دارد و همچنین مادهٔ اصلی سازندهٔ همی سلولز است که حدود ۳۰% از جرم گیاهان را تشکیل می‌دهد. 

از محیط گزیلوز در تست های تشخیصی میکروبیولوژی نیز استفاده می گردد. گزیلوز هم به تنهایی در محیط کشت و همچنین بصورت ترکیب با مواد دیگر مثل محیط کشت گزیلوز لیزین دزوکسی کولات آگار (XLD) به کار میرود. این محیط ها برای افتراق باکتری های گرم منفی استفاده می شوند.