نقد و بررسی

ارزیابی حیات اسپرم در نمونه منی، به وسیله تعداد اسپرم های زنده مشخص می شود. 

علیرغم روش های گسترده در آزمون های تشخیصی، بررسی مایع منی در طول زمان جایگاه خود را در ارزیابی قدرت باروری مردان حفظ کرده است. مایع منی حاصل ترشحات بخش های مختلف مجاری و غدد تولید مثلی است. ترشحات لوله های سمینی %5 فروس ، ترشحات وزیکول سمینال %70 و ترشحات پروستات 25 % آنرا تشکیل می دهد. ارزیابی اسپرم های زنده در نمونه ی مایع منی با تعداد اسپرم دارای حرکت پیش رونده کمتر از 40% توصیه می گردد.

این تکنیک در اصل بر پایه تشخیص میان اسپرم های زنده و مرده به وسیله رنگ آمیزی ائوزین- نیگروزین می باشد. ائوزین سلول های مرده را به رنگ قرمز در می آورد و نیگروزین یک پس زمینه تاریک را برای ارزیابی آسان تر لام فراهم می کند.

روش آزمایش ارزیابی اسپرم‌های زنده

به طور کلی درصد اسپرم های زنده از اسپرم های متحرک بیشتر است. حداقل میزان زنده بودن اسپرم (سالم بودن غشای اسپرم) درصد 58 است که با ضرب کردن تعداد کلی اسپرم در درصد اسپرم متحرک های به دست می آید. اگرچه نتایج بررسی زنده بودن اسپرم باید در همراهی با نتایج میزان تحرک در همان نمونه ارزیابی شود، زنده بودن اسپرم با پایداری غشا میزان به ویژه در تمام نمونه هایی که میزان اسپرم دارای حرکت رو به جلو (PR) کمتر از 40 درصد است، دارای اهمیت است.

در روش بررسی با رنگ های حیاتی 5 میکرولیتر از مایع منی همگن با 5 میکرولیتر از رنگ حیاتی (ائوزین – نگروزین، ائوزین، متیلن بلو، …) روی یک لام مخلوط می شود و با قرار دادن لامل  22×22 میلی متر پوشانده میشود. پس از گذشتن 30 ثانیه  تعداد 200 اسپرم از نظر نفوذ رنگ به داخل اسپرم توسط میکروسکوپ نوری بررسی میشود.  اسپرمی که به داخل آن رنگ نفوذ کرده اسپرم مرده تلقی میشود. برای دقت و صحت نتایج بهتر است برای هر نمونه ارزیابی فوق دو بار تکرار شود.